Amici et Quirites prolesque Iuli , aures praebete;
Veni ad Caesarem sepeliendum, non ad laudandum.
Maleficia superstites maleficis,
Beneficia una cum ossibus eorum humata sunt.
Fiat sic Caesari. Brutus ille nobilis
Vobis dixit Caesarem avidum esse;
Quod si verum esset, grave esset crimen,
Cuius poenas graviter persolvit.
Hic Bruto ceterisque permittentibus,--
Qui enim vir honestus est;
Sic honesti sunt hi viri omnes,--
Veni ut funere Caesaris contioner.
Ille mihi erat amicus, mihi fidelis et aequus:
Quem vero vocavit Brutus avidum;
Et Brutus vir honestus est.
Multos captivos Romam duxit,
Quorum redemptiones aerarium impleverunt:
Num videtur Caesar ob hoc avidus?
Cum pauperes ploraverunt, flevit Caesar;
Aviditatem materiae durioris oportet esse.
Brutus autem illum avidum esse dicit.
Et Brutus vir honestus est.
Vidistis vos omnes me Lupercalibus
Ter coronam illi offerre,
Quam ter recusavit: eratne haec aviditas?
Brutus vero illum avidum esse dicit;
Qui re vera vir honestus est.
Loquor non ut quod dixit Brutus redarguam,
Sed adsum ut quod quidem scio loquar.
Vos omnes illum olim amavistis, non sine causa:
Quae causa vobis obstat quominus pro illo lugeatis?
O iudicium, ad belvas fugisti brutas,
Atque homines rationem perdiderunt.
Cor meum illic in sarcophago cum Caesare iacet,
Et dum mihi in mentem revertitur desinere debeo.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment